ภาพรวม / ประวัติศาสตร์

ภาพรวม
ประวัติศาสตร์
ภาพรวม / ประวัติศาสตร์ | มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของยูเนสโก (UNESCO) ภาพรวม / ประวัติศาสตร์ | มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของยูเนสโก (UNESCO)
คาวาโกเอะเป็นที่รู้จักในนามของเมืองที่สร้างแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิม (คุระสึคุริ)
มีนักท่องเที่ยวมาเป็นจำนวนมากทุกปีและเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวชั้นนำของภูมิภาคคันโตอีกด้วย
โคะเอโดะคาวาโกเอะนี้จะคึกคักมากที่สุดในช่วง"เทศกาลคาวาโกเอะ"
ที่จะจัดขึ้น 2 วันในวันเสาร์อาทิตย์ที่ 3 เดือนตุลาคมของทุกปี
โคะเอโดะคาวาโกเอะ
นี้จะคึกคักมากที่สุดในช่วง
"เทศกาลคาวาโกเอะ"
ที่จะจัดขึ้น 2 วันในวันเสาร์อาทิตย์ที่
3 เดือนตุลาคมของทุกปี
คาวาโกเอะเป็นที่รู้จักในนามของเมืองที่สร้างแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิม (คุระสึคุริ)
มีนักท่องเที่ยวมาเป็นจำนวนมากทุกปีและเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวชั้นนำของภูมิภาคคันโตอีกด้วย

การแข่งขันแสดงรถดะชิอันงดงาม


จุดเด่นที่สำคัญที่สุดของเทศกาลคาวาโกเอะคือ การนำ "เทศกาลเท็นคะ" ในสมัยเอโดะมาเป็นกิจกรรมแห่รถดะชิในปัจจุบัน รถดะชิเป็นรถที่ตกแต่งเพื่อใช้ในงานเทศกาล มีความสวยงามและมีตุ๊กตาที่ทำขึ้นอย่างบรรจงอยู่ด้านบน ขบวนจะแห่รถดะชิไปทั่วส่วนกลางเมืองที่สร้างแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิม (คุระสึคุริ) ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของโคะเอโดะคาวาโกเอะนี้ และผู้ชมจะตกตะลึงกับขบวนรถดะชิจำนวนมากที่สวนกันไปมาอย่างยิ่งใหญ่อลังการ
อย่าพลาดชม "ฮิคคะวาเสะ"


สิ่งที่พลาดไม่ได้ในเทศกาลคาวาโกเอะคือ "ฮิคคะวาเสะ" ซึ่งเป็นการแข่งขันประชันเสียงหรือเรียกว่าฮายาชิ (ขลุ่ย กลอง ฆ้อง เต้นรำ) เมื่อรถดะชิหลายคันเดินหน้าเข้าหากัน ผู้คนที่เข้าร่วมจะโบกโคมไฟขึ้นสูงและส่งเสียงเชียร์ โดยเฉพาะ "ฮิคคะวาเสะ" ในช่วงกลางคืนจะครื้นเครงสนุกสนานกันมากที่สุด

การแข่งขันแสดงรถดะชิอันงดงาม


จุดเด่นที่สำคัญที่สุดของเทศกาลคาวาโกเอะคือ การนำ "เทศกาลเท็นคะ" ในสมัยเอโดะมาเป็นกิจกรรมแห่รถดะชิในปัจจุบัน รถดะชิเป็นรถที่ตกแต่งเพื่อใช้ในงานเทศกาล มีความสวยงามและมีตุ๊กตาที่ทำขึ้นอย่างบรรจงอยู่ด้านบน ขบวนจะแห่รถดะชิไปทั่วส่วนกลางเมืองที่สร้างแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิม (คุระสึคุริ) ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของโคะเอโดะคาวาโกเอะนี้ และผู้ชมจะตกตะลึงกับขบวนรถดะชิจำนวนมากที่สวนกันไปมาอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

อย่าพลาดชม "ฮิคคะวาเสะ"


สิ่งที่พลาดไม่ได้ในเทศกาลคาวาโกเอะคือ "ฮิคคะวาเสะ" ซึ่งเป็นการแข่งขันประชันเสียงหรือเรียกว่าฮายาชิ (ขลุ่ย กลอง ฆ้อง เต้นรำ) เมื่อรถดะชิหลายคันเดินหน้าเข้าหากัน ผู้คนที่เข้าร่วมจะโบกโคมไฟขึ้นสูงและส่งเสียงเชียร์ โดยเฉพาะ "ฮิคคะวาเสะ" ในช่วงกลางคืนจะครื้นเครงสนุกสนานกันมากที่สุด

ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญของชาติ ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญของชาติ
เทศกาลคาวาโกเอะเป็นเทศกาลระดับเมืองที่สำคัญซึ่งสืบทอดรูปแบบและความงดงามของ "เทศกาลเท็นคะ" ในสมัยเอโดะมาถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 370 ปี โดยพัฒนาเปลี่ยนแปลงมาเรื่อย ๆ จากการผสมผสานคุณลักษณะพิเศษของคาวาโกเอะเข้าไป

และได้ถูกกำหนดเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญของชาติในปี 2005 ในฐานะที่เป็น "กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ"


ทุกอย่างเริ่มมาจากการสนับสนุนการจัดเทศกาลชินจูฮิคาวะของผู้ครองปราสาทคาวาโกเอะในปี 1648
"ที่สุดแห่งเทศกาลระดับเมือง" ซึ่งเป็นการสืบทอดรูปแบบ "เทศกาลเท็นคะ" ในยุคเอโดะมาถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 370 ปี
ทุกอย่างเริ่มมาจากการ สนับสนุนการจัด เทศกาลชินจูฮิคาวะ ของผู้ครองปราสาทคา วาโกเอะในปี 1648

"ที่สุดแห่งเทศกาลระดับเมือง" ซึ่งเป็นการสืบทอดรูปแบบ "เทศกาลเท็นคะ" ในยุคเอโดะมาถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 370 ปี
เทศกาลคาวาโกเอะ (กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ) มีจุดกำเนิดมาจาก “เทศกาลประจำปีอันยิ่งใหญ่ (เรไทไซ)” ของศาลเจ้าฮิคาวะในวันที่ 14 ตุลาคม รวมกับ “เทศกาลเคลื่อนย้ายเทพเจ้า (ชินโคไซ)” และ “(เทศกาล) การแห่ขบวนรถดะชิ” ที่จะจัดขึ้นต่อจากนั้น
เทศกาลคาวาโกเอะ (กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ) มีจุดกำเนิดมาจาก “เทศกาลประจำปีอันยิ่งใหญ่ (เรไทไซ)” ของศาลเจ้าฮิคาวะในวันที่ 14 ตุลาคม รวมกับ “เทศกาลเคลื่อนย้ายเทพเจ้า (ชินโคไซ)” และ “(เทศกาล) การแห่ขบวนรถดะชิ” ที่จะจัดขึ้นต่อจากนั้น
例大祭
เทศกาลประจำปีอันยิ่งใหญ่ (เรไทไซ)
神幸祭
เทศกาลเคลื่อนย้ายเทพเจ้า (ชินโคไซ)
山車行事
กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ
例大祭
เทศกาลประจำปีอันยิ่งใหญ่ (เรไทไซ)

神幸祭
เทศกาลเคลื่อนย้ายเทพเจ้า (ชินโคไซ)

山車行事
กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ

“เทศกาลเคลื่อนย้ายเทพเจ้า (ชินโคไซ)” เริ่มขึ้นในปี 1648 จากการที่ โนบุสึนะ มัตสึไดระอิสุโนะคามิ ผู้เป็นเจ้าแห่งตระกูลคาวาโกเอะในสมัยนั้น ได้บริจาคเกี้ยวศาลเจ้าจำลองสำหรับเทศกาล(มิโคชิ) หัวสิงโต กลอง ฯลฯ ให้กับศาลเจ้าฮิคาวะ และสนับสนุนให้จัดงานขึ้นมา ต่อมาในปี 1651 ก็ได้มีขบวนแห่อันงดงามไปตามเมืองต่าง ๆ ที่อยู่ในการดูแลของศาลเจ้าและประชาชนทั่วไปก็มาเข้าร่วมด้วย จนกลายมาเป็น “เทศกาลคาวาโกเอะ” ในทุกวันนี้
“เทศกาลเคลื่อนย้ายเทพเจ้า (ชินโคไซ)” เริ่มขึ้นในปี 1648 จากการที่ โนบุสึนะ มัตสึไดระอิสุโนะคามิ ผู้เป็นเจ้าแห่งตระกูลคาวาโกเอะในสมัยนั้น ได้บริจาคเกี้ยวศาลเจ้าจำลองสำหรับเทศกาล(มิโคชิ) หัวสิงโต กลอง ฯลฯ ให้กับศาลเจ้าฮิคาวะ และสนับสนุนให้จัดงานขึ้นมา ต่อมาในปี 1651 ก็ได้มีขบวนแห่อันงดงามไปตามเมืองต่าง ๆ ที่อยู่ในการดูแลของศาลเจ้าและประชาชนทั่วไปก็มาเข้าร่วมด้วย จนกลายมาเป็น “เทศกาลคาวาโกเอะ” ในทุกวันนี้

ในปี 1698 ทาคาซาวะมาจิซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเมืองนั้น ได้ไปเรียนรู้เกี่ยวกับงานเทศกาลที่เอโดะ แล้วกลับมาแสดงขบวนแห่รถแบบเต้นได้ (โอโดริยะไท) เป็นครั้งแรก โดยขบวนแห่รถแบบเต้นได้ถือเป็นจุดเด่นของงานเทศกาลของเอโดะในสมัยนั้น

絵巻

จากภาพวาดเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ ปี 1826
絵巻 จากภาพวาดเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ ปี 1826


การพัฒนาของเทศกาลคาวาโกเอะด้วยอิทธิพลจาก
การขนส่งทางเรือผ่านแม่น้ำชินกะชิกาวะ ที่เชื่อมเข้ากับเอโดะ
新河岸川舟運の様子
การขนส่งทางเรือผ่านแม่น้ำชินกะชิกาวะ

คาวาโกเอะรับอิทธิพลต่าง ๆ ทั้งการแต่งตัว ประเพณี ฯลฯ ในงานเทศกาลมาจากเอโดะด้วยการขนส่งทางเรือผ่านแม่น้ำชินกะชิกาวะ แล้วก็นำสิ่งเหล่านั้นมาพัฒนาเทศกาลคาวาโกเอะ
ของตน ตัวพิธีในเทศกาลปัจจุบันก็ได้มาจากการผสมผสานของพิธีในช่วงปลายยุคเอโดะนี้
ถดะชิของทั้งสิบเมือง
เปลี่ยนมาใช้รูปแบบเดียวกันในปี 1844
氷川祭礼絵額
แผ่นป้ายขอพร (เอะกะคุ) เทศกาลฮิคาวะ ปี 1844

หลังจากนั้น จากการที่รถดะชิได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญของเทศกาลในสมัยเอโดะ ทำให้ในปี 1844 รถดะชิของทั้งสิบเมืองก็เปลี่ยนมาเป็นรูปแบบเดียวกันทั้งหมด คือมีตุ๊กตาอยู่ด้านบนลูกกรง และยังถูกนำมาทำเป็นแผ่นป้ายขอพร (เอะกะคุ) ในเทศกาลฮิคาวะอีกด้วย

การพัฒนาของเทศกาลคาวาโกเอะด้วยอิทธิพลจาก การขนส่งทางเรือผ่านแม่น้ำชินกะชิกาวะ ที่เชื่อมเข้ากับเอโดะ
新河岸川舟運の様子
การขนส่งทางเรือผ่านแม่น้ำชินกะชิกาวะ

คาวาโกเอะรับอิทธิพลต่าง ๆ ทั้งการแต่งตัว ประเพณี ฯลฯ ในงานเทศกาลมาจากเอโดะด้วยการขนส่งทางเรือผ่านแม่น้ำชินกะชิกาวะ แล้วก็นำสิ่งเหล่านั้นมาพัฒนาเทศกาลคาวาโกเอะ
ของตน ตัวพิธีในเทศกาลปัจจุบันก็ได้มาจากการผสมผสานของพิธีในช่วงปลายยุคเอโดะนี้

ถดะชิของทั้งสิบเมือง เปลี่ยนมาใช้รูปแบบเดียวกันในปี 1844
氷川祭礼絵額
แผ่นป้ายขอพร (เอะกะคุ) เทศกาลฮิคาวะ ปี 1844

หลังจากนั้น จากการที่รถดะชิได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญของเทศกาลในสมัยเอโดะ ทำให้ในปี 1844 รถดะชิของทั้งสิบเมืองก็เปลี่ยนมาเป็นรูปแบบเดียวกันทั้งหมด คือมีตุ๊กตาอยู่ด้านบนลูกกรง และยังถูกนำมาทำเป็นแผ่นป้ายขอพร (เอะกะคุ) ในเทศกาลฮิคาวะอีกด้วย

เทศกาลคาวาโกเอะถูกสืบทอดมาอย่างต่อเนื่อง จนในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2005 "กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ" ได้ถูกกำหนดเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญของชาติ ในฐานะที่เป็นเทศกาลระดับเมืองที่สำคัญซึ่งสืบทอดรูปแบบและความงดงามของ "เทศกาลเท็นคะ" ในสมัยเอโดะมาถึงปัจจุบัน

ภายใต้การปกปักษ์รักษาของเทพเจ้าฮิคาวะ ผู้คนที่อาศัยอยู่ในคาวาโกเอะซึ่งเป็นเมืองที่เจริญขึ้นมาในฐานะเมืองรอบปราสาท ได้ใช้พลังทางเศรษฐกิจในการช่วยกันสืบทอดและรักษาเทศกาลคาวาโกเอะมากว่า 360 ปีด้วยความภาคภูมิใจ และยังพัฒนาเปลี่ยนแปลงมาเรื่อย ๆ จากการผสมผสานคุณลักษณะพิเศษของคาวาโกเอะเข้าไป
เทศกาลคาวาโกเอะถูกสืบทอดมาอย่างต่อเนื่อง จนในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2005 "กิจกรรมแห่รถดะชิในเทศกาลคาวาโกเอะฮิคาวะ" ได้ถูกกำหนดเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญของชาติ ในฐานะที่เป็นเทศกาลระดับเมืองที่สำคัญซึ่งสืบทอดรูปแบบและความงดงามของ "เทศกาลเท็นคะ" ในสมัยเอโดะมาถึงปัจจุบัน

ภายใต้การปกปักษ์รักษาของเทพเจ้าฮิคาวะ ผู้คนที่อาศัยอยู่ในคาวาโกเอะซึ่งเป็นเมืองที่เจริญขึ้นมาในฐานะเมืองรอบปราสาท ได้ใช้พลังทางเศรษฐกิจในการช่วยกันสืบทอดและรักษาเทศกาลคาวาโกเอะมากว่า 360 ปีด้วยความภาคภูมิใจ และยังพัฒนาเปลี่ยนแปลงมาเรื่อย ๆ จากการผสมผสานคุณลักษณะพิเศษของคาวาโกเอะเข้าไป